Hay dos días en los que nunca pienso: ayer y mañana.

martes, 21 de junio de 2011

Però no puc trobar, no puc continuar fent com si estigués bé.
Ja no puc amagar les llàgrimes com vaig apendre a fer.
Necessito tancar, necessito obrir uns altres camins.
On sigui feliç, on les mentides que vaig dir ahir
No treguin el cap, no espantin més
No m’allunyin de qui hauria de ser.


Han finalizado las clases lo que significa un intento de relax por unos meses!!! Estoy muy nerviosa por segudo de bachillerato... mucho, muchísimo...

Intentaré escribir que hace mucho que no lo hago.